Co wiemy na temat podziemnego miasta Derinkuyu?

Dawna Historia

7 września 2019

Co wiemy na temat podziemnego miasta Derinkuyu?

Każdy z krajów ma swoje tajemnice, które skrywa. Czasami zdarza się, że dany rejon sam w sobie jest na tyle tajemniczy, że trudno jest cokolwiek stwierdzić co i jak. Jedną z takich tajemnic jest miasto Derinkuyu, które ma swoją tajemnicę niewyjaśnioną do dzisiaj.

Podstawowe informacje

Z krótkiej informacji z Wikipedii wiemy, że Derinkuyu w tłumaczeniu to Głęboka Studnia. Do tego jest to miasto w Środkowej Anatolii w Turcji, w prowincji Nevşehir, które znane jest z wielopoziomowego, jednocześnie też z największego w Kapadocji podziemnego miasta. Niektórzy mówią, że dawna nazwa Derinkuyu to Melengübü.

To co doczytałem w innym źródle to miejscowość Derinkuyu to nie tylko labirynt podziemnych korytarzy, ale również – spokojna osada o rolniczym charakterze, paradoksalnie całkowicie niezmieniona przez rozwój turystyki masowej. Wycieczki przyjeżdżają autokarami tuż przed wejście do podziemnego miasta, a po jego odwiedzeniu i ewentualnym zakupie pamiątek na jednym z kilku straganów, szybko odjeżdżają dalej. W przeciwieństwie do innym, położonych w pobliżu miasteczek – takich jak Göreme, Uçhisar czy Ürgüp, w Derinkuyu prawie nikt nie zatrzymuje się na nocleg, oczywiście za wyjątkiem kilku dociekliwych osób.

To co wiemy o podziemnym mieście Derinkuyu

Podziemne Derinkuyu to jedno z największych podziemnych miast na terenie Kapadocji obecnie udostępnianych turystom. Jego głębokość to 60 metrów, a zwiedzać można 7 najwyższych poziomów. Wiele źródeł potwierdza, że są szacunki o tym, że w dawnych czasach mogło się w nim schronić nawet 20 tysięcy osób wraz ze zwierzętami hodowlanymi i dużymi zapasami żywności. Natomiast źródło wody mieli pod miastem i mogli na bieżąco dostarczać z podziemnych źródeł przez wiele pionowych kanałów.

Część turystów potwierdza, że przy każdym wejściu do kolejnego poziomu znajdują się ogromne koła młyńskie. Służą one jako drzwi do kolejnych poziomów miasta. W razie ataku służyły one do odcięcia dostępu napastnikom, a środkowy otwór służył jako wizjer. A do tego jeszcze ułatwiał przetaczanie tych bram. To co się dowiedziałem to według szacunków to ważą one od 200 aż do 500 kilogramów oraz mają wysokość od 1 do 1,5 metra i szerokość 30-50 centymetrów.

Oprócz pomieszczeń mieszkalnych i korytarzy w mieście podziemnym Derinkuyu, podobnie jak w innych tego typu kompleksach w Kapadocji, znaleziono prasy do produkcji wina i oliwy, stajnie, magazyny i spiżarnie, jak również kaplice i miejsca modlitwy. Derinkuyu wyróżnia się położonym na drugim poziomie pomieszczeniem ze sklepieniem kolebkowym i długimi kamiennymi ławami, które najprawdopodobniej służyło jako szkoła. Na piątym poziomie (licząc od góry) znajduje się natomiast kościół na planie krzyża.

Derinkuyu
Źródło: PODZIEMNE MIASTO DERINKUYU – SKALNE TAJEMNICE KAPADOCJI

Warto na siódmym poziomie zainteresować się poszukiwaniem szybu wentylacyjnego, którego wysokość wynosi 55 metrów. Dzięki niemu można zajrzeć w górę i przekonać się człowiek się znajduje.

Trochę historii o Derinkuyu związanych z odkryciem

Po ostatnich użytkowaniach dosyć długo podziemne miasto oczekiwało na ponowne wejście oraz korzystanie. Trudno jest stwierdzić z jakiego powodu zostało opuszczone oraz nie została zapisana o nim żadna informacja na zewnątrz, aby móc się skryć. Jest wiele hipotez, ale o nich później.

Po opuszczeniu przez ostatnich osadników miasta dopiero w 1963 roku, kiedy pewien mieszkaniec tureckiego naziemnego miasteczka Derinkuyu rozpoczął pracę renowacyjne swojego domu. W tym momencie odkryto pierwsze podziemne korytarze.

Kiedy zawaliła się jedna ze ścian, przed robotnikami ukazała się jaskinia, do której prowadziło tajemnicze przejście. To nie lada zaskakujące odkrycie zainteresowało archeologów i zaraz po zgłoszeniu pojawili się u remontującego Turka.

Razem z rozwojem badań ustalono, że w głębi ziemi kryje się sieć labiryntów i tajemniczych korytarzy, które prowadzą do wielu pomieszczeń, czegoś w rodzaju podziemnych mieszkań. Na olbrzymich osiemnastu poziomach, z których najniższe są na głębokości 60 metrów, archeolodzy odkryli prawdziwe podziemne miasto. Oczywiście na tym się nie zakończyło.

Odnalezione również w skalnych pomieszczeniach artefakty, paleniska, schowki w ścianach, pręgierze itp. Wskazywały one, że miały swoje funkcjonalne przeznaczenie.

Większych rozmiarów pomieszczenia służyły jako kuchnie, sypialnie, łazienki, magazyny żywności, tłocznie oliwy i wina, magazyny broni, kościoły, szkoły, grobowce i stajnie dla zwierząt. Natomiast mniejsze przestrzenie okazały się skalnymi grobowcami.

Czy coś wiadomo o powstaniu Derinkuyu?

Na temat powstania samego podziemnego miasta jest wiele hipotez, które mogą być prawdziwe, jak również odrzucone. Do końca trudno jest potwierdzić, która jest prawdziwa. Z tego też powodu pozostawiam te, które według mnie są najlepsze i najrozsądniejsze.

Niektórzy historycy uważają, że celem podziemnego Derinkuyu było zapewnienie schronienia mieszkańcom przed inwazją z okolic 800 roku p.n.e. Chociaż pozostają inni, którzy twierdząc, że jest to niewiarygodne przedsięwzięcie inżynieryjne. Mają na myśli, że jest to za zbyt skomplikowane i po prostu niewykonalne dla ludzi z tamtego okresu.

Jeśli chodzi o to, niektórzy historycy i archeolodzy uważają, że to podziemne Derinkuyu zostało zbudowane przez Frygijczyków, inni, że przez Hetytów, a jeszcze inne teorie sugerują, że miasto jest starsze, niż się przypuszcza.

To co mi wiadomo to współcześni archeolodzy i historycy przyjmują najczęściej wersję, iż skalne Derinkuyu powstało z rąk chrześcijan i było wykorzystywane głównie w czasach bizantyjskich jako schronienie dla miejscowej ludności. Przez całe stulecia chronili się oni pod ziemią przed najazdami Arabów, Turków i Mongołów.

Są też inne teorie, które potwierdzają inne wydarzenia związane z powstaniem tego kompleksu. Jedną z nich jest to, że w okresie Imperium Rzymskiego wykorzystywano tunele oraz pomieszczenia w przeróżnych celach. Zapewnię związane z ukrywaniem się przed wojskiem rzymskim albo też w podobnym celu.

Frygijczycy mogli wykorzystywać. Jest to spowodowane tym, że ci ludzie byli uznawani za najlepszych budowniczych w czasach antycznych. Archeolodzy odnaleźli pozostałości po Hetytach, ale artefakty ten nie do końca potwierdzają przebywanie drugiego narodu. Przypuszcza się, że są to łupy wojenne. W celu ochrony okoliczni mieszkańcy zbudowali ten kompleks jako bunkier przed zmasowanym atakiem, lecz trudno to potwierdzić.

Inni twierdzą, że Derinkuyu jest związane z religią zwaną zaratusztrianizmem. Religia ta jest najstarsza znana człowiekowi oraz spisana przez skrybów (przynajmniej tak twierdzą moje źródła) i prawdopodobnie jest pochodzenia irańskiego. W świętej księdze wiary można przeczytać, że jeden z proroków rozmawiając z bogiem dostaje ostrzeżenie przed złymi zimami, a co za tym idzie ludzie mogą nie przeżyć tego czasu. Przez to też pojawiła się boska interwencja oraz prośba o zabraniu po parze z każdego gatunku zwierząt i wprowadzić do pomieszczeń specjalnie wybudowanego kompleksu jaskiń pod ziemią.

Naukowcy uważają, że podziemne miasto Derinkuyu w takim przypadku może być związane z dawną cywilizacją, która już nie istnieje. Przypuszczenia związane z opisywanymi wydarzeniami to można potwierdzić, że miasto wybudowano tuż przed ostatnim zlodowaceniem. Było by to pomiędzy 10 700 a 10 800 rokiem przed naszą erą. Co za tym idzie zbudowano to miejsce naprawdę wiele wcześniej niż odnalezione artefakty historyczne.

Pojawiały się też inne teorie, lecz według mojego zdania są dla mnie mniej znaczące albo też potwierdzające jedną z wcześniej wspomnianych teorii, lecz coś w szczegółach mogło być trochę inaczej. Natomiast żadna z teorii powstania nie jest całkowicie potwierdzona albo pewna. W takiej sytuacji można też odnaleźć coś jeszcze, co mogłoby potwierdzić albo zaprzeczyć jakimkolwiek przypuszczeniom.

Kończąc temat chciałbym przekazać też informację, że niektórzy archeologowie uważają, że kilkukilometrowe korytarze łączą Derinkuyu z kolejnymi, niesamowitymi podziemnymi miastami. Trudno jest potwierdzić nawet przybliżoną ilość, ale przypuszcza się, że na terenie Turcji może być jeszcze 200.