Historia
Święta Kinga – kim była ta święta?

Święta Kinga – kim była ta święta?

Święta Kinga w Polsce znana jest głównie z tego powodu, że odwiedzając kopalnię Soli w Wieliczce znajduje się jej podobizna. Tak naprawdę powinniśmy poznać ją jeszcze w innej strony.

Słowem wstępu

Do opisu żywota świętej Kingi zainspirowała mnie tak naprawdę wiara katolicka oraz moja żona. Chciałem pogłębić zarazem swoją wiarę poprzez zorientowanie się w sprawie żywota przynajmniej jednego świętego. A do tego moja żona nosi imię świętej.

Inspiracja z dwóch miejsc dała mi tak naprawę wiele do myślenia. A co za tym idzie dało mi dodatkowo wiele do działania oraz napisania naprawdę ciekawego tekstu. Nie chcę zdradzać szczegółów tego co nastąpi za chwilę. Drogi czytelniku przekonaj się sam, jakby co to pozostaw też komentarz co uważasz na temat tego tekstu.

Święta Kinga i jej biografia według Wikipedii

Na samym początku chciałbym ogólnikowo przekazać ogólne informacje na temat żywota świętej Kingi. Po tym chciałbym przejść do dalszych etapów omawiania tej świętej.

Święta Kinga nazywana również Kunegunda i urodziła się 5 marca 1234 roku w Ostrzyhomiu, natomiast zmarła 24 lipca 1292 roku w Starym Sączu. Według kronikarzy była węgierską królewną z dynastii Arpadów, księżna krakowską i sandomierską, a następnie zakonnica w Zakonie Świętej Klary. Dodatkowo to co wiadomo to był córką króla Węgier Beli IV i Marii Laskariny, a później stała się żoną polskiego władcy, Bolesława V Wstydliwego oraz stała się świętą Kościoła katolickiego.

Wizerunek św. Kingi na obrazie w klasztorze klarysek w Starym Sączu.
Wizerunek św. Kingi na obrazie w klasztorze klarysek w Starym Sączu.
Źródło: Święta Kinga

Jak donoszą źródła to w 1239 roku przyszła święta przybyła jako pięcioletnie dziecko do Polski. W Wojniczu królewna została ze względów politycznych zaręczona z księciem sandomierskim Bolesławem Wstydliwym a następnie, mając 12 lat, jemu poślubiona według kanonicznej formy sponsalia de futuro (inaczej zaręczyny na przyszłość), choć jednocześnie już od dziecinnych lat Kinga pragnęła życia dziewiczego. Podobno przyniosła mu w posagu 40 tysięcy grzywien (jedna grzywna oznaczała masę pół funta – zwykle wynosiła pomiędzy 0,4 a 0,5 kilograma), a według podania również sól węgierską, którą zaczęto wówczas w Bochni i Wieliczce wydobywać na większą skalę. Chociaż sól znano w Polsce już wcześniej, to jednak pewne jest, że właśnie za czasów Kingi rozwinęło się jej wydobycie, prawdopodobnie za sprawą sprowadzonych przez nią górników węgierskich.

Początkowo przebywała na dworze książęcym w Sandomierzu, a następnie w Krakowie[. W wyniku zagrożenia najazdem Tatarów, przebywała później na Węgrzech i na Morawach Po wycofaniu się wojsk tatarskich i ustaniu wewnętrznych walk o tron oraz pokonaniu Konrada Mazowieckiego, książęca para powróciła w 1243 do Krakowa, mieszkając w Nowym Korczynie. Tutaj zaproponowała Bolesławowi, że pragnie zachować dozgonną czystość w małżeństwie, ślubując to przed biskupem krakowskim Janem Prandotą w kościele franciszkanów. Historycy, wiążąc zgodę Bolesława na ślub dziewictwa Kingi, nadali mu przydomek Wstydliwy. Następnie wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka zostając tercjarką (czyli członkinią stowarzyszenia religijnego
działającego w łonie Kościoła rzymskokatolickiego, którego ideały, duchowość i struktura, bazują na jednej z duchowości istniejących w Kościele zakonów ścisłych). Mając na uwadze dobro księstwa krakowskiego i sandomierskiego, czynnie pomagała swemu mężowi w ich odbudowie po niszczycielskim najeździe Tatarów, służąc swoim posagiem. Wsparła finansowo miedzy innymi katedrę krakowską oraz liczne klasztory ojców: benedyktynów, cystersów i franciszkanów. Była fundatorką wielu kościołów. Sprowadziła liczne zgromadzenia zakonne fundując im przyklasztorne kościoły. Wzięła czynny udział w staraniach o kanonizację świętego Stanisława. Z jej inicjatywy Bolesław Wstydliwy i biskup Prandota wysyłali dwukrotnie poselstwo w tej sprawie do Stolicy Apostolskiej.

W uznaniu jej wkładu w dobro księstwa i kościoła Bolesław za radą biskupa Prandoty wydał 2 marca 1257 w Nowym Korczynie przywilej własności Ziemi Sądeckiej dla swojej małżonki. Wykorzystując stan anarchii na Węgrzech księżniczka Kinga, dążąca do zacieśnienia związków Spisza z Polską, obsadziła ten teren swoimi wojskami, które stacjonowały tam aż do jej śmierci.

Papieski ołtarz w Starym Sączu, przy którym papież św. Jan Paweł II przewodniczył mszy świętej oraz kanonizował św. Kingę
Papieski ołtarz w Starym Sączu, przy którym papież św. Jan Paweł II przewodniczył mszy świętej oraz kanonizował św. Kingę
Źródło: Święta Kinga

Przełomowym momentem w jej życiu była śmierć 7 grudnia 1279 roku w Krakowie jej męża księcia Bolesława, kiedy to podjęła jako wdowa decyzję wstąpienia do zakonu klarysek. Najpierw przywilejem z 6 lipca 1280 roku dokonała fundacji klasztoru klarysek w Starym Sączu, a następnie przywdziała habit zakonny stając się klaryską. Odtąd zamieszkiwała w tym klasztorze, choć musiała go opuścić pod koniec 1287, kiedy wraz z dwiema siostrami oraz innymi siedemdziesięcioma zakonnicami uciekła na Zamek Pieniński bronić się przed najazdem tatarskim. 24 kwietnia 1289 złożyła profesję zakonną. We wrześniu 1291 zapadła na poważną, śmiertelną chorobę, w wyniku której 24 lipca 1292 zmarła. Została pochowana po paru dniach pod posadzką klasztornej kaplicy. Obecnie jej relikwie spoczywają po translacji w specjalnej trumience na ołtarzu, na którym umieszczono jej XV-wieczną pozłacaną figurę.

Ciekawostki z życia świętej Kingi

Przestawiona przed chwilą bibliografia świętej Kingi to nie wszystko. Tak naprawdę można by było pisać o wiele więcej o tej świętej oraz jej powiązaniach z innymi. Nie mam teraz zamiaru rozpisywać się, ale za to chętnie przedstawię kilka naprawdę ciekawych wiadomości z jej żywota.

Patrząc na przeróżne źródła to jedną z wielkich cnót świętej Kingi było miłosierdzie wobec biednych i potrzebujących. Warto też zwrócić uwagę, że jałmużny jakie dawały były naprawdę hojne szczególnie na rzecz kościołów, osób duchownych oraz rzeszy ubogich. Te datki świadczą o Jej miłości miłosiernej. Szczególną opieką otaczała wdowy i sieroty. Wiele czasu poświęcała chorym, których odwiedzała. Nic ze skarbów, które posiadała, nie zużyła na własne potrzeby. Wyrzekła się bogactwa, przywilejów, książęcej godności, jak również całego szczęścia ziemskiego.

Co z tego wynika, że była niezwykle wrażliwa na krzywdy ludzi. Jej wiano nie zawierało złota i innych kosztowności, ponieważ prosiła o to swego ojca, mówiąc, że są to rzeczy okupione ludzką krzywdą, potem i krwią.

Święta Kinga jest patronką samorządowców. Również górnicy wydobywający sól uważają świętą Kingę za swoją patronkę. Legenda głosi, że Kinga, widząc nędzę materialną mieszkańców Bochni, wskazała miejsce, gdzie miała znajdować się sól. Tak rozpoczęła działalność bocheńska Kopalnia Soli. A tak naprawdę sprowadziła do Polski górników węgierskich, którzy odkryli w kraju złoża soli w Bochni i Wieliczce.

Solna rzeźba Świętej Kingi i górników w kopalni soli w Wieliczce ilustrująca legendę o pierścieniu Świętej Kingi
Solna rzeźba Świętej Kingi i górników w kopalni soli w Wieliczce ilustrująca legendę o pierścieniu Świętej Kingi
Źródło: Święta Kinga

Ważną przesłanką wyniesienia Kingi na ołtarze były liczne cuda i łaski zdziałane za jej przyczyną. W tym celu sporządzono spis rozmaitych przypadków łask, spadających na wiernych dzięki jej osobie. Spisano m.in. zeznania świadków, których było prawie stu. Jednak nie wystarczało i sprawa została ponownie podjęta za panowania Jana III Sobieskiego. Jego starania i wstawiennictwo uruchomiło proces ponownie, tym razem z właściwym rezultatem, została bowiem błogosławioną.

Inną sprawą związaną ze świętą Kingą jest to, że została kanonizowana 16 czerwca 1999 roku przez Jana Pawła II podczas jego pielgrzymki do Polski. Natomiast pierwszy proces kanonizacyjny Świętej zaangażowana była Święta Inkwizycja.

Bibliografia

  1. Święta Kinga;
  2. Sponsalia de futuro;
  3. Grzywna (jednostka miar);
  4. Funt (masa);
  5. Tercjarze;
  6. Święta Kinga. Matka biednych i Strapionych;
  7. Św. Kinga;